หลังจากทำงานประจำมาได้ระยะหนึ่ง รู้สึกว่ายิ่งทำก็ยิ่งเบื่อ เบื่อกับความซ้ำซากจำแจและรู้สึกเหมือนขาดอิสระ เพราะมีข้อจำกัดจำพวกเข้างาน 9 โมง เลิกงาน 6 โมง บวกกับเวลาที่ใช้บนท้องถนนที่ซึ่งรถนั้นก็สุดแสนจะติด ทำให้เวลามันหายไปหมด ไม่เหลือเวลาที่จะทำอะไรอย่างอื่นเลย และที่น่าเบื่อยิ่งกว่านั้นคือ ระหว่างเวลางาน ถึงเราจะไม่ได้ทำงาน 8 ชั่วโมงเต็มๆ ก็จริง มันก็จะมีเวลาที่เราพัก พูดคุยกับเพื่อนร่วมงานบ้างอะไรบ้าง
แต่เวลาที่ว่างมันทำอะไรอย่างที่เราอยากทำไม่ได้ เช่น เราอยากจะอ่านนิตยาสาร ดูทีวี ออกไปเดินเล่นดูนู่นดูนี่ ดูซีรี่ส์ซักตอน นอนเอนหลังสบายๆ มันไม่ได้ เพราะว่ามันเป็นที่ทำงาน อะไรๆ มันก็ทำไม่ได้อย่างใจ ยิ่งงีบหลับนี่ ยิ่งไม่ได้โดยเด็ดขาด เพราะเคยโดน HR เตือนมาแล้ว เหอๆ
แต่เวลาที่ว่างมันทำอะไรอย่างที่เราอยากทำไม่ได้ เช่น เราอยากจะอ่านนิตยาสาร ดูทีวี ออกไปเดินเล่นดูนู่นดูนี่ ดูซีรี่ส์ซักตอน นอนเอนหลังสบายๆ มันไม่ได้ เพราะว่ามันเป็นที่ทำงาน อะไรๆ มันก็ทำไม่ได้อย่างใจ ยิ่งงีบหลับนี่ ยิ่งไม่ได้โดยเด็ดขาด เพราะเคยโดน HR เตือนมาแล้ว เหอๆ
จากความเบื่อนี้เองเลยเกิดความคิดอยากมีกิจการของตัวเอง อยากทำงานของตัวเองไม่ใช่ทำงานให้คนอื่น หรืองานอะไรก็แล้วแต่ที่เรามีอิสระมากกว่านี้ ควบคุมเวลาของเราเองได้กว่านี้ จากเมื่อก่อนเห็นคนอ่านหนังสือ พ่อรวยพ่อจน ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย พอมาถึงจุดนี้เลยนึกอยากจะอ่านขึ้นมา พออ่านไปแล้ว (แม้จะยังไม่จบ) ก็มีอะไรหลายๆ อย่างที่มันตรงใจ ตรงกับความคิดหลายๆ อย่างของเราตอนนี้
ดั่งความคิดมันบรรเจิด คิดอยากทำนู่น อยากทำนี่ เริ่มมีความหวังขึ้นมา ตอนแรกคิดจะทำร้านอาหารโดยเริ่มจากหาสูตรทำแซนวิชทูน่าอร่อยๆ จ้างเด็กไปขายตามทางขึ้นรถไฟฟ้าก่อน แล้วค่อยขยับขยาย บลาๆๆๆ ต่อมาคิดอยากเปิดเวปไซต์ขายเสื้อผ้า โดยคิดจะมีทำอีเว้นท์โดยเอาเพื่อนหน้าตาดีๆ มาเป็นพรีเซนเตอร์ มาถ่ายแบบแล้วขายของ บลาๆๆๆ แต่ระหว่างที่คิดฝันและหาความเป็นไปได้หลายๆ อย่างอยู่ มาเจอการหารายได้ทางเน็ท ก็เริ่มสนใจ ที่น่าสนใจก็เพราะมันเป็นอะไรที่เราน่าจะทำได้เพราะเราก็จบทางคอมพิวเตอร์มา และมันไม่ต้องลงทุนอะไรมาก เรียกว่า จับเสือมือเปล่ากันเลยทีเดียวเชียว ว่าแล้วก็พยายามหาข้อมูลอ่าน ที่อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่าเป็นไปได้และมีแนวทาง ก็มี 2 ที่ คือ
เริ่มยาวและ ค่อยมาต่อนะคับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น